Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
cudzy — 1. «należący do kogoś innego, będący własnością kogoś innego, nie swój» Cudza własność. Cudze pieniądze. Cudze kłopoty, sprawy. Żyć z cudzej pracy. ◊ Bawić się cudzym kosztem «czynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów; wyśmiewać się z kogoś» □ Nie… … Słownik języka polskiego
cudzy — Bawić się, zabawić się cudzym kosztem zob. koszt 1. Nie tknąć (czegoś) cudzego zob. tknąć. Sięgać po cudze zob. sięgnąć 3. Stroić się w cudze piórka zob. piórko 2. Wchodzić na cudze podwórko zob. wejść 6. Wtykać, wsadzać, wścibiać, pchać itp. nos … Słownik frazeologiczny
чужой — укр. чужий, др. русск. чужь, ст. слав. штоуждь ἀλλότριος, ξένος (Остром., Супр.). Диссимилировано в тоуждь – то же (Клоц., Еuсh. Sin., Мар., Зогр., Ассем., Савв.; см. Дильс, Aksl. Gr. 140 и сл.) и стоуждь (Еuсh. Sin., Супр.), сербск. цслав. чуждь … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Theodiscus — Theodiscus, the Latinised form of a Germanic word meaning vernacular or of the people , is a Middle Latin adjective referring to the Germanic vernaculars of the Early Middle Ages. The Old High German language in Latin sources of the time is… … Wikipedia
Чешский язык — Самоназвание: Čeština, Český jazyk Страны: Чехия … Википедия
чужой — Древнерусское – чужь, чужий (принадлежащий другому, посторонний, незнакомый, иностранный). Старославянское – чоуждь. Общеславянское tjudjь. Древнерусское слово известно с XI в. Время широкого распространения прилагательного в языке – XV–XVI вв.… … Этимологический словарь русского языка Семенова
armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… … Słownik języka polskiego
darmozjad — m IV, DB. a, Ms. darmozjadadzie; lm M. y, DB. ów «ten, kto żyje na cudzy koszt, z cudzej pracy; pasożyt» Żywić, karmić darmozjada. Pracować na darmozjadów … Słownik języka polskiego
egoista — m odm. jak ż IV, CMs. egoistaiście; lm M. egoistaiści, DB. egoistatów «człowiek przejawiający egoizm, przedkładający zawsze interes własny nad cudzy; samolub, sobek» … Słownik języka polskiego
jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… … Słownik języka polskiego
